Page 29 - RUNO LEŚNE_JADALNE

DZIURAWIEC

ZWYCZAJNY
(Hypericum perforatum)

Ziele wieloletnie, które osiąga wy-
sokość od 30 centymetrów do 70.
Łodyga jest obła z dwoma wysta-
jącymi podłużnymi liniami, pełna
i rozgałęziająca się na górze. Liście
ułożone są naprzeciwlegle, gęste,
od wąskoeliptycznych do wąskich,
pokryte drobnymi prześwitującymi
kropkami (dziurkami), w których
znajdują się zbiorniki olejków ete-
rycznych. Kwiaty z żółtymi płatkami,
zebrane w baldachogrono, umiesz-
czone są na szypułkach. Owoc to
wielonasienna torebka z czarnymi,
drobno kropkowanymi nasionkami.

Surowcem zielarskim są kwiaty, ze-
brane w okresie kwitnienia i suszo-
ne w przewiewnym, zacienionym
Gatunek występujący w Polsce pospolicie, miejscu, ziele dziurawca i olejek.
nazywany też zielem świętojańskim. Rośnie Dziurawiec stosowany jest w lecze-
głównie w lasach i trawiastych zaroślach. Wy- niu między innymi schorzeń dróg
twarza dużo pyłku, z którego korzystają owa- żółciowych, żołądka, kamicy i bie-
dy. Ma szerokie zastosowanie w medycynie lactwa; wykazuje działanie uspoka-
(to jedna z najlepiej poznanych roślin lecz- jające (wykorzystuje się go do łago-
niczych), służy również jako roślina ozdobna. dzenia stanów depresyjnych). Może
być też stosowany zewnętrznie, uła-
Napar z dziurawca twia bowiem gojenie ran, oparzeń
Łyżkę ziela dziurawca zalać wrzącą i odmrożeń.
wodą i odstawić pod przykryciem do zaparze-
nia na około 15 minut.

Systematyka:
• Gromada: nasienne
• Rząd: malpigiowce
• Rodzina: dziurawcowate
• Rodzaj: dziurawiec

o L
VI-VIII
Zioła i rośliny lecznicze 27