Page 33 - Mazowieccy Twórcy
P. 33

Dzieło życia
                                                 Jan Kobuszewski

       2016                                   Fotografia: Anita Kot  Wyjątkowo lubiany przez publiczność, znakomity aktor teatralny
                                                 i filmowy, artysta kabaretowy i wokalista o wrodzonej łatwości
                                                 budowania postaci charakterystycznych.

                                      Urodził się w 1934 r. w Warszawie, gdzie zmarł w 2019 r.
                 …długie toto, jak Don Kichot przynajmniej, chude toto, gęba pociągła i mizerna, nos orli niestety, uszy odsta-
                 jące, a do tego od dołu takie długie nogi, a od góry takie długie ręce. Czerwony Kapturek mógłby omdleć – tak
                            Jan Kobuszewski opisał samego siebie (Śmiech jest jak grypa, „Sztandar Młodych”).

                 Ukończył Państwową Szkołę Dramatyczną Teatru Lalek oraz Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w War-
                 szawie (1956). Kojarzony jest przede wszystkim z rolami komediowymi, ale w teatrze zaczynał jako odtwórca
                 ról dramatycznych i klasycznych. Grał w warszawskich teatrach: Młodej Warszawy (1956-1957), Klasycznym
                 (1957-1958), Polskim (1958-1964, 1969-1975), Wielkim (1964-1969) oraz Teatrze Nowym w Łodzi (1975-
                 1976). Dopiero w 1976 roku związał się z Teatrem Kwadrat w Warszawie – sceną o charakterze komediowym.
                 Potrafił grać z finezją i ironią, rozmachem i fantazją. Niebywały talent rozbawiania publiczności pokazywał
                                               w kabaretach Dudek i Olgi Lipińskiej.

                 W telewizji pojawił się po raz pierwszy w 1955 r. Wystąpił w około dwóch tysiącach programów. Był współgo-
                 spodarzem (wraz z Janem Kociniakiem) pierwszego cyklicznego, satyrycznego programu Wielokropek, który
                 ukazywał się od 1963 r. Zagrał m.in. rolę tytułową w pierwszym polskim serialu telewizyjnym Barbara i Jan
                      oraz Dziadka Jacka Marię Poszepszyńskiego w słuchowisku radiowym Rodzina Poszepszyńskich.
                 Jego młodość opisała siostra, Hanna Zborowska z Kobuszewskich, w książce Humor w genach. W 2008 r.
                 ukazał  się  wywiad-rzeka,  przeprowadzony  przez  Roberta  Mirosława  Łukaszuka  Jan  Kobuszewski.  Patrzę
                                         w przyszłość (i przeszłość) z uśmiechem i radością…

                 Odznaczony  m.in.:  Złotym  Krzyżem  Zasługi,  Krzyżem  Kawalerskim  Orderu  Odrodzenia  Polski,  Krzyżem
                 Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski za
                 wybitne zasługi dla kultury polskiej i osiągnięcia w pracy artystycznej. Odebrał też Odznakę Zasłużonego Dzia-
                 łacza Kultury oraz „Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Jego dłoń odciśnięta została na Promenadzie
                                   Gwiazd w Międzyzdrojach. Laureat Złotego Ekranu i Superwiktora.


                                                            –    –
                 Jan Kobuszewski jest nie tylko jednym z najwybitniejszych naszych aktorów, ale należy również do aktorów
                 wyjątkowo lubianych przez publiczność. Prawie całe swoje życie zawodowe związał z warszawskimi teatrami.
                 Choć deklarował ostatnio, że chce się wycofać z pracy w teatrze, to mam nadzieję, że tego zamiaru mimo
                 wszystko nie spełni. Nagroda „Dzieło życia” nie powinna być więc tylko uhonorowaniem całokształtu pracy
                 Jana Kobuszewskiego, ale również symboliczną prośbą o dalszą jego obecność w naszym życiu.
                                                                      (Wojciech Majcherek, uzasadnienie wniosku)
         32
   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38