Page 36 - Mazowieccy Twórcy

Sztuki Plastyczne
Fotografia: Jarosław Mazurek Scenograf. Nominowany za scenografie do oper Powder Her Face 2016
Boris Kudlička

i Salome, Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie.

Urodził się w 1972 r. w Rużomberku na Słowacji. Jest absolwentem Katedry Projektowania Scenografii
i Kostiumu Akademii Sztuk Pięknych w Bratysławie (1996). Naukę kontynuował na Akademii Sztuk Pięknych
w holenderskim Groningen.
W 1995 roku, jako asystent Andrzeja Kreutz Majewskiego, rozpoczął współpracę z Teatrem Wielkim – Operą
Narodową w Warszawie. Od 1996 roku samodzielnie tworzy scenografie, przede wszystkim do spektakli ope-
rowych. Współpracuje z czołowymi europejskimi reżyserami. Wspólnie z Mariuszem Trelińskim zrealizował
kilkanaście spektakli dla opery warszawskiej, a także innych czołowych scen operowych na świecie (m.in.
w Nowym Jorku, Frankfurcie, Berlinie, Tokio, Sankt Petersburgu, Waszyngtonie, Los Angeles, Tel Awiwie,
Bratysławie, Pradze, Brukseli i Walencji).
Projektuje także dekoracje filmowe, teatralne i koncertowe. Ważne miejsce w jego twórczości zajmuje rów-
nież działalność wystawiennicza. Wspólnie z Andrzejem Kreutz Majewskim stworzyli polski pawilon na
Expo 2000 w Hanowerze oraz wnętrze polskiego pawilonu na Expo 2010 w Szanghaju (we współpracy
z pracownią architektoniczną WWAA). W latach 2011-2013 był wykładowcą na Wydziale Scenografii
warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień: brązowego i srebrnego Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”,
słowackiej nagrody teatralnej Dosky, Złotego Medalu na praskim Quadriennale 2007. W 2003 r. uhonorowany
Nagrodą im. Cypriana Kamila Norwida.

–  –
Wspaniała scenografia Borisa Kudlički „ustawia” spektakl („Powder Her Face” – red.]: subtelna, w stylu
vintage, pięknie odtwarza lata 50., 60. i 70., ze smakiem i oszczędnością. (…) Scenografia Borisa Kudlički
[do opery „Salome” – red.] na awers i rewers: zwykły mieszczański apartament z kuchnią i salonem w mgnie-
niu oka zamienia się w niepokojącą, klaustrofobiczną przestrzeń, w której rozgrywa się dramat. Nierealną,
jakby przynależącą do innego, pozaziemskiego świata.
(Stowarzyszenie Autorów ZAiKS, uzasadnienie wniosku)

35