Page 38 - Mazowieccy Twórcy
P. 38

Dzieło życia
                                              Fotografia: Waldemar Andzelm  Malarz i rysownik, wybitny przedstawiciel awangardy malarskiej,    2015
                                                Stefan Gierowski



                                                klasyk polskiej nowoczesności, twórca „abstrakcji autonomicznej”.



                Urodził się w 1925 r. w Częstochowie. W latach 1945-1948 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krako-
                wie, w pracowniach Zbigniewa Pronaszki i Karola Frycza oraz równolegle historię sztuki na Uniwersytecie
                Jagiellońskim. W 1949 r. zamieszkał w Warszawie. W latach 1956-1961 współpracował z Galerią Krzywe
                Koło. Od 1962 do 1996 r. prowadził zajęcia na Akademii Sztuk Pięknych. Był dziekanem Wydziału Malarstwa,
                a w 1983 r. został rektorem-elektem, nie uzyskując aprobaty władz stanu wojennego. Trzy lata później otrzy-
                mał tytuł profesora zwyczajnego. Wybitny pedagog. Jego pracownia, z której wywodzi się wielu znakomitych
                malarzy, charakteryzowała się wyjątkowym intelektualnym klimatem. W latach osiemdziesiątych związany
                      z kręgiem „kultury niezależnej”. Członek Komitetu Organizacyjnego Kongresu Kultury Polskiej.
                Uprawiał początkowo malarstwo figuratywne. W latach pięćdziesiątych wybiera jednak kierunek abstrak-
                cyjny, który staje się głównym obszarem jego zainteresowań. Określa się go również mianem kontynuatora
                szkoły koloryzmu, dzięki wyszukanej grze faktur i kolorów. Najtrafniej jego twórczość scharakteryzował kry-
                tyk sztuki Aleksander Wojciechowski, nazywając ją „abstrakcją autonomiczną”. Swoje prace artysta nazywa
                                             Obrazami i numeruje cyframi rzymskimi.
                W latach sześćdziesiątych przybliżył się do kierunków wizualistycznych, widocznie kierując się ku geome-
                trycznej budowie obrazu. W kolejnym dziesięcioleciu większą uwagę poświęcał wzajemnemu oddziaływa-
                niu pól barwnych. Lata osiemdziesiąte cechuje bardziej subiektywna, a nawet duchowa ekspresja malarska.
                Powstaje wtedy cykl Malowanie Dziesięciorga Przykazań. Są to barwne obrazy, pełne wibrujących plamek,
                o kolorystyce czystej i dźwięcznej. Za ten cykl Stefan Gierowski otrzymał w 1989 r. Nagrodę Komitetu Kultury
                                                   Niezależnej „Solidarność.

                Laureat Nagrody im. Jana Cybisa przyznawanej za całokształt twórczości (1980) oraz Nagrody im. Kazimierza
                Ostrowskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie malarstwa (2005). W 2005 roku odznaczony został Złotym
                                            Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.


                                                           –    –
                Myśl o określeniu osobistego zapisu, alternatywnego sposobu przekazywania własnych odczuć, towarzyszy dzia-
                łaniom wielu twórców, ale tylko nielicznym, wśród których znalazł się Stefan Gierowski, udało się nadać jej prze-
                konującą formę wizualną, tak, aby mogła zaistnieć, dowieść słuszności wyboru, trwać w naszej świadomości…
                                                                                            (Janusz Zagrodzki)






                                                                                                                  37
   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43