Page 29 - Mazowieccy Twórcy
P. 29

Literatura
                                                 Dariusz Suska

       2017                                   Fotografia: Robert Wiącek  Poeta, prozaik, krytyk literacki.
                                                 Nominowany za tom poetycki Ściszone nagle życie, wyd. Znak.



                 Urodził się w 1968 r. w Złotoryi. Absolwent Wydziału Fizyki Uniwersytetu Wrocławskiego. Zadebiutował
                 w 1992 r. tomikiem Rzeczy, które były światem, który był wyrazem młodzieńczej fascynacji poezją Zbigniewa
                 Herberta. Wiersze publikował m.in. w: „Lampie i Iskrze Bożej”, „Res Publice Nowej” i „Tygodniku Powszech-
                 nym”. Po debiucie poetyckim wydał jeszcze pięć tomików wierszy: DB 6160221, Wszyscy nasi drodzy zako-
                         pani, Cała w piachu, Czysta ziemia (1998-2008) oraz po kilkuletniej przerwie – Duchy dni.
                 Jego poezja porusza sprawy dotyczące z jednej strony metafizyki i śmierci, z drugiej zaś czasu i przestrzeni.
                 Pełna jest paradoksów. Autor stawia w niej wiele trudnych pytań, na które próbuje dawać rozsądne, wiążące
                 odpowiedzi. Za tomik Wszyscy nasi drodzy zakopani otrzymał w 2002 roku nagrodę Polskiego Towarzystwa
                 Wydawców Książek. Pozycja ta, jak również tomik Cała w piachu, były nominowane w 2001 i 2005 roku do
                            Nagrody Literackiej Nike. Poeta mieszka w Warszawie i pracuje jako dziennikarz.



                                                            –    –
                 A jest to lub może raczej staje się coraz bardziej poezja prawdziwie filozoficzna czy – ściślej – ontologiczna. Jej
                 zasadniczy przedmiot stanowi bowiem samo istnienie: jego – by tak rzec – substancja. Trzeba dodać: niepojęta
                 i niewysławialna substancja. Może odpowiednia, by jednak jakoś ją nazwać, byłaby metafora mgły. Takiej
                 mgły, w której zacierają się kontury istnienia, rozpraszają się i nikną jego kształty. Istnienie (osób, rzeczy, cza-
                 sów, miejsc) jest bowiem w filozofujących wierszach Dariusza Suski niepewne siebie – właściwie zawsze świa-
                 dome własnego negatywu, stale prześwietlone śmiercią i nicością. (…) Zbiór Dariusza Suski „Ściszone nagle
                 życie: stanowi świadectwo uporczywego poszukiwania formy dla wypowiedzenia tej niełatwo wyrażalnej czy
                 wręcz niewyrażalnej ontologii.
                                                                          (Tomasz Wójcik, uzasadnienie wniosku)


















         28
   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34