Page 9 - RUNO LEŚNE_JADALNE

CZUBAJKA

KANIA
(Macrolepiota procera)
Kapelusz: początkowo brązowy, z wie-
kiem jaśnieje do barwy kremowej;
kulisty lub jajowaty u młodych
osobników, potem płaski z garb-
kiem na szczycie, przypominają-
cy parasol; powierzchnia sucha
i popękana, pokryta brązowymi
łuskami.
Blaszki: białe / kremowe, gęste
i szerokie.
Trzon: w kolorze kapelusza, dłu-
gi, wysmukły o cylindrycznym
kształcie z bulwiastą podstawą;
otoczony podwójnym rucho-
mym kremowym pierścieniem.
Miąższ: biały, nie zmienia barwy pod
wpływem uszkodzeń; miękki,
w trzonie (niejadalny) zdrew-
niały i włóknisty; zapach wyraź-
ny, orzechowy; smak łagodny,
Ceniona za swój smak i intensywny aromat delikatny.
czubajka kania należy do jednych z najchęt-
niej wybieranych przez grzybiarzy gatunków.
Z uwagi na swój duży płaski kapelusz i długi
wysmukły trzon bywa nazywana parasolow- Ważne informacje:
cem i parasolnikiem. • Występuje w lasach liściastych,
rzadziej iglastych i mieszanych,
najczęściej pod bukami
Kanie smażone w panierce • wysyp przypada od lipca do
Składniki: kanie, sól, pieprz, jajko, listopada
bułka tarta, olej • bywa mylona ze śmiertelnie
Oczyszczony, opłukany i osuszony kapelusz trującym muchomorem sromot-
kani doprawić solą i pieprzem, obtoczyć w jaj- nikowym (zielonawym)
ku i bułce, smażyć na oleju jak kotlety. • jadalny jest tylko kapelusz
Systematyka:
• Gromada: podstawczaki
• Rząd: pieczarkowce
• Rodzina: pieczarkowate
• Rodzaj: czubajka

Grzyby jadalne 7