Page 63 - Mazowieccy Twórcy

Dzieło życia
Antoni Wit

2010 Fotografia: CJ.Multarzynski Dyrygent, dyrektor Filharmonii Narodowej w Warszawie.

Urodził się w 1944 r. w Krakowie. Tu, w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, studiował dyrygenturę
u Henryka Czyża i kompozycję u Krzysztofa Pendereckiego. Jednocześnie ukończył Wydział Prawa na Uni-
wersytecie Jagiellońskim. Studia muzyczne pogłębiał w Paryżu u Nadii Boulanger, najważniejszej postaci
w dziedzinie pedagogiki muzycznej XX wieku.
II Nagroda na Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim im. Herberta von Karajana w Berlinie w 1971 r. to
był początek kariery. Dziś znajduje się w ścisłym gronie najwybitniejszych dyrygentów Europy.
Był dyrektorem naczelnym i artystycznym Filharmonii Narodowej. Jest wykładowcą na Uniwersytecie
Muzycznym im. Fryderyka Chopina. Jego studenci zdobywają najwyższe laury na polskich i międzynarodo-
wych konkursach muzycznych i doskonale dają sobie radę na światowym „rynku dyrygenckim”.
Zanim osiadł na Mazowszu, kierował zespołami: Filharmonii Pomorskiej, Orkiestry i Chóru Polskiego Radia
i TV w Krakowie, Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, Orquesta Filarmónica
de Gran Canaria. Wszystkie pod jego batutą odniosły ogromne sukcesy podczas licznych tournée, występując
w znaczących ośrodkach muzycznych świata. Dokonał wielu światowych prawykonań dzieł, m.in. Krzysztofa
Pendereckiego (Lacrimosa, Agnus Dei) czy Wojciecha Kilara (dedykowaną mu September Symphony oraz
Sinfonia de motu).
Domeną działalności Antoniego Wita jest muzyka symfoniczna, ale jako wielki artysta z łatwością odnosi suk-
cesy w innych dziedzinach muzyki, np. operowej. Przykładem może być wielki sukces Cyrulika sewilskiego,
Traviaty i Balu maskowego dla Teatru Wielkiego, Aidy i Konsula dla teatru operowego w Malmö czy premiery
Halki, opery wystawionej pod jego dyrekcją w Tokio i Trieście.
Dorobek artystyczny Antoniego Wita ma wymiar historyczny – należy on do nielicznych z grona artystów na
świecie, których płyty sprzedano w milionowych nakładach. W uznaniu za dokonania w dziedzinie fonografii
otrzymał liczne nagrody i wyróżnienia. Do najbardziej znanych należą: Diapazon d’Or oraz Grand Prix du
Disque de la Nouvelle Académie (1983) za nagranie kompletu koncertów fortepianowych Prokofiewa, sześcio-
krotna nominacja do nagrody „Grammy”. Cztery razy otrzymał polskiego „Fryderyka”, dwukrotnie „Orfeusza”
za najlepsze wykonania utworów polskich podczas Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”.
Jest dyrygentem z „Diamentową Batutą” przyznawaną przez Polskie Radio. Odznaczony również Oficerskim
Krzyżem Orderu Zasługi dla Republiki Włoskiej.
–  –
Kiedy staję przed orkiestrą, zwłaszcza po raz pierwszy, staram się wzbudzić zaufanie do tego, co robię, pokazać,
że znam się na rzeczy, że utwory, które gramy są mi bliskie czy wręcz je kocham.
(Antoni Wit)

62