Page 18 - Mazowieccy Twórcy

Dzieło życia
Adam Myjak
Fotografia: Tomasz Myjak Jeden z najwybitniejszych artystów europejskich, 2019

klasyk współczesnej sztuki polskiej, rzeźbiarz i znakomity pedagog.

Urodził się w 1947 r. w Starym Sączu. Studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w War-
szawie. Po uzyskaniu dyplomu w 1971 r. związał się na stałe z uczelnią, gdzie przeszedł wszystkie szczeble
kariery akademickiej – od asystenta do profesora zwyczajnego. Prowadzi pracownię Rzeźby w ASP w Warsza-
wie. Jest kierownikiem Zakładu Rzeźby na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
w Lublinie. Wspólnie z Dyrektorem Teatru Wielkiego – Opery Narodowej prowadzi Galerię „Opera” w Teatrze
Wielkim. Sześciokrotnie wybierany na stanowisko rektora ASP.
Debiutował wraz z pokoleniem tzw. nowej figuracji lat 70. Współtworzył ruch „O poprawę”, był redakto-
rem artystycznym miesięcznika „Nowy Wyraz”. W latach 1979-1983 przebywał na stypendium Lembrucka
w Duisburgu (Niemcy), gdzie wykładał rzeźbę na uniwersytecie. Przez kilkanaście lat był przedstawicielem Rady
Programowej Centrum Rzeźby w Orońsku, pięciokrotnie jej przewodniczącym. Przewodniczący międzynarodo-
wego Jury w konkursie na pomnik Katastrofy Smoleńskiej. Członek Polskiej Akademii Umiejętności.
Ma na koncie ponad 100 wystaw indywidualnych w kraju i za granicą. Brał udział w pokazach zbiorowych
współczesnej sztuki polskiej na wszystkich kontynentach. Jego prace znajdują się w zbiorach muzeów pol-
skich i zagranicznych oraz kolekcjach prywatnych. Rzeźby eksponuje w Europejskim Centrum Muzyki im.
Krzysztofa Pendereckiego oraz Ośrodku Praktyk Teatralnych w Gardzienicach. Twórca popiersia Krzysztofa
Pendereckiego (2013), Premiera Tadeusza Mazowieckiego (2014), autor medalu Jana Ekiera i pomnika Homo
Homini w Kielcach poświęconego zamachowi na budynki World Trade Center w Nowym Jorku.
Wyróżniony, m.in. Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Za Kwadrygę, wieńczącą fronton
budynku Teatru Wielkiego w Warszawie otrzymał w 2002 r. (z Januszem Pastwą) Nagrodę im C. K. Norwida.
W twórczości skupia się na człowieku, jego sylwetce i wewnętrznych przeżyciach. Jego rzeźby zakorzenione
są w tradycji klasycznej, jednak forma przybiera nowoczesny charakter. To zmonumentalizowane, pomni-
kowe formy, w których wyryte są ludzkie doświadczenia, cierpienia, zamyślenie, bunt, pogodzenie. Rzeźbiarz
posługuje się różnymi materiałami – od stiuku polichromowanego i sztucznego kamienia, przez terakotę, gra-
nit, beton polichromowany, po blachę cynkowa, brąz i drewno. Już na początku twórczości artysta mówił:
„Chciałbym wydobyć dramat tych brył (…) Szukam znaku, który pobudzałby wyobraźnię, zmuszał do refleksji
nad sobą i światem, znaku, który wdarłby się w duszę i zostawił ślad w ludzkiej pamięci”.

–  –
W rzeźbie Adama Myjaka objawia się wizja wewnętrznego życia człowieka. Niejednoznaczna i nasycona
metaforycznie figura jest mocna, zwarta, silna, rzadko krucha. Dostojny płaszcz i mocny pancerz są znakami,
że człowiek przy całej zewnętrznej marności jest jednak wewnętrznie silny.
(Piotr Majewski)
17