Page 50 - Mazowieccy Twórcy

Teatr
Michał Zadara
Andrzej Georgiew arch. Teatru Narodowego Reżyser teatralny. Nominowany za reżyserię spektaklu 2013

Aktor Cypriana Kamila Norwida, Teatr Narodowy w Warszawie.

Urodził się w 1976 r. w Warszawie. W wieku trzech lat wyjechał z rodzicami do Austrii, mieszkał w Wiedniu
i Frankfurcie. Po ukończeniu liceum w Wiedniu wyjechał do Stanów Zjednoczonych. W 1999 r. ukończył
Swarthmore College w Filadelfii, gdzie studiował na wydziałach teatru i nauk politycznych.
Jako student realizował inscenizacje. W Polsce w 1996 r. wyreżyserował Do You Miss America? Erica Bogo-
siana w Studio Buffo. W Swarthmore College pokazał Kurkę wodną Witkacego (1999). Rok później w off’owym
teatrze w Nowym Jorku przygotował Bones in Whispers według Thomasa Stearnsa Eliota.
Od 2001 r. studiował reżyserię w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Był asystentem Mał-
gorzaty Szczęśniak, Krzysztofa Warlikowskiego, Kazimierza Kutza, Jana Peszka, Armina Petrasa, Roberta
Wilsona. Stworzył ponad 30 inscenizacji dramatycznych, operowych oraz multimedialnych, m.in w teatrach
w Gdańsku, Krakowie, Wrocławiu, Szczecinie, Berlinie, Tel Awiwie, Wiedniu, Nowym Jorku, Bydgoszczy. Na
deskach Opery Narodowej w Warszawie zadebiutował w 2011 roku, wystawiając Oresteię według Ajschylosa
do muzyki greckiego kompozytora i matematyka Iannisa Xenakisa.
Znany z innowacyjnego podejścia do polskiej klasyki, konstruowania skomplikowanych systemów insceni-
zacyjnych oraz autorskich spektakli dotyczących konkretnego miejsca (np. Hotel Savoy w Łodzi, Muzeum
Powstania Warszawskiego, Belweder). Autor filmów niezależnych i instalacji wideo, felietonów politycznych,
gitarzysta zespołu All Stars Dansing Band.
Nagrodzony Paszportem „Polityki” za rok 2007 w kategorii „teatr” za „imponującą aktywność twórczą, za
przedstawienia przywracające wiarę w to, że teatr jest przestrzenią artystycznej wolności”.

–  –
Michał Zadara podjął udaną próbę uwspółcześnienia treści i formy dzieła Norwida, nie naruszając spoistości,
swoistości i języka utworu. Umieszczenie publiczności na ruchomej widowni, obracanej koliście zgodnie z ryt-
mem scen, wykorzystanie nawet przestrzeni widocznej za oknem teatru, to jedne z wielu przykładów celnych
rozwiązań teatralnych. Świetne rezultaty przyniosła praca z aktorami, ich uwewnętrznienie Norwidowskiej
frazy, wyrazistość postaci. Dramat Norwida ożył dowodząc trafności diagnoz społecznych i nowoczesności
użytych środków.
(Tomasz Miłkowski, z uzasadnienia wniosku)

49