Page 81 - Mazowieccy Twórcy

Sztuki Plastyczne
Jacek Sempoliński

2007 Fotografia: arch. UMWM Malarz, rysownik, pedagog, krytyk i eseista. Nominowany za wystawę
Cava di pietre, cranio, Galeria Studio.

Urodził się w 1927 r. w Warszawie, gdzie zmarł w 2012 r. Uczył się malarstwa w konspiracyjnej szkole im.
Konrada Krzyżanowskiego w Warszawie, potem na Wydziale Malarstwa w warszawskiej ASP. Profesor
i wykładowca na tej uczelni, autor felietonów o sztuce, jeden z największych autorytetów w polskiej kulturze
współczesnej. Wykonał polichromie odbudowanych kamieniczek Nowego i Starego Miasta.
Jego twórczość wyznaczały kolejne dziesięciolecia. W cyklach z lat pięćdziesiątych nawiązywał do muzyki, czer-
piąc z niej wątki ikonograficzne i zarazem traktując jako obszar symboliczny, od lat sześćdziesiątych motywy
zaczerpnięte ze studiów pejzażu i architektury łączył z rozwiązaniami kolorystycznymi i fakturowymi bliskimi
abstrakcji aluzyjnej. W latach siedemdziesiątych skupiał uwagę na problemach koloru, światła, przestrzeni malar-
skiej, faktury. W kolejnych latach jego malarstwo zdominowały wątki egzystencjalne wyrażane przez zmianę
kolorystyki (ciemne błękity, fiolety, zimne szarości). W latach osiemdziesiątych, czasie przewartościowań, arty-
sta wprowadził do swej twórczości wątki ewangeliczne. Z lat stanu wojennego datuje się jego związek z ruchem
kultury niezależnej, znajdującej oparcie w Kościele.

Uczestniczył w kilkuset wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju i za granicą, m. in. w słynnej wysta-
wie ARSENAŁ 55, w warszawskim Arsenale pt.: Przeciw wojnie – przeciw faszyzmowi (podczas Światowego
Festiwalu Młodzieży i Studentów w Warszawie w lipcu 1955 roku). Laureat Nagrody im. Jana Cybisa (1977),
Nagrody im. Brata Alberta (1986).

–  –

Dziełami najnowszymi w tej wystawie stały się prace z serii krzyży, rozgrywane na papierze i płótnie z naj-
wyższą oszczędnością środków, prawie monochromatyczne, czasem jedynie „dotknięte” kolorem, jakby śla-
dem wstrzymywanych emocji.
(Grzegorz Pabel)

80