Page 14 - RUNO LEŚNE_TRUJĄCE

PIECZARKA

KARBOLOWA
(Agaricus xanthodermus)

Kapelusz: przybiera barwy od białej
do kremowej, z wiekiem cza‑
sem ciemnieje i staje się sza‑
robrązowy. Osiąga średnicę od
4 do 15 centymetrów. Kształt
początkowo półkulisty, później
trapezoidalny, ostatecznie sta‑
je się wypukły. Skóra − gładka
i jedwabista.
Blaszki: w kolorze różowo ‑szarym,
u starszych osobników ciem‑
nieją, przybierając barwę ciem‑
nobrązową. Są cienkie, nie
przyrastają do trzonu.
Trzon: barwy białej, po przecięciu
jego powierzchnia natychmiast
zmienia kolor na jaskrawożół‑
ty. Kształt wysmukły z bulwia‑ Powszechna w Polsce pieczarka karbolowa
stą podstawą. W górnej części
znajduje się biały pierścień. jest grzybem silnie trującym. Jej charaktery-
Miąższ: biały, żółknie przy cięciu styczna cecha to zapach – intensywny, przy-
w podstawie trzonu. Zapach pominający karbol, który wzmaga się w trak-
silny, karbolowy przypomina‑ cie gotowania. To właśnie dzięki niemu łatwo
jący fenol lub atrament, szcze‑ ją rozpoznać i raczej nie bywa mylona z żad-
gólnie odczuwalny przy obrób‑ nym grzybem jadalnym, choć wyglądem przy-
ce termicznej. Smak łagodny,
ale nieprzyjemny. pomina inne pieczarki.

Ważne informacje: Systematyka:
• rośnie w lasach liściastych, rzadziej • Gromada: podstawczaki
iglastych, pojedynczo lub w większych • Rząd: pieczarkowce
grupach • Rodzina: pieczarkowate
• spożycie powoduje silne zaburzenia • Rodzaj: pieczarka
układu trawiennego, może prowadzić
do śmierci

12 Grzyby trujące podobne do jadalnych