Page 20 - Owady_niebezpieczne

KORNIK DRUKARZ
(Ips typographus)
Chrząszcz: 4–5 mm walcowaty i krę-
py, ciemnobrązowy, lśniący, po-
kryty rdzawymi włoskami, mała
głowa, krótkie i proste czułki
z buławką, duże przedplecze,
4 kolce na spadach pokryw,
trzeci największy buławkowa-
ty, spady matowe punktowane,
krótkie i bieżne odnóża. Młode
żółtawe.
Jaja: białe, owalne, błyszczące.
Larwa: zgięta grzbietobrzusznie,
biała z żółtobrunatną głową.
Poczwarka: biała.

Występowanie: w Europie i Azji, Główna rójka kornika przypada na wiosnę
w północnej Afryce, w Polsce (IV–V), w roku zwykle występują 2–3 rój-
występuje w górach i na niżu, ki dające początek nowym pokoleniom.
zwłaszcza na Warmii i Mazurach. Samiec zakłada komorę godową w korze.
Żerowanie: rośliną żywicielską jest Samica składa 30–80 jaj i od komory wy-
świerk pospolity, w mieszanych gryza chodniki równoległe do pnia, później
drzewostanach zasiedla sosnę, wyklute, bardzo żarłoczne larwy uszkadza-
jodłę, limbę i modrzew. Ataku- jąc korę i łyko, wygryzają chodniki pro-
je drzewa osłabione wskutek
zanieczyszczenia powietrza czy stopadłe do macierzystych, coraz szersze,
susz, chore, starsze, zamierające dłuższe i faliste. Po przepoczwarczeniu
fizjologicznie. Drzewa zdrowe młode chrząszcze drążą chodniki nieregu-
zasiedla sporadycznie w czasie larne. Korytarze pod korą pokrywają całą
masowego występowania w la- powierzchnię łyka, mają misterny wzór
sach przekształconych, zwłaszcza i doprowadzają drzewo do uschnięcia.
monokulturach świerka. Żeruje Następnie chrząszcze wylatują na rójkę
na ściętych, niekorowanych
pniach i drzewach powalonych. i przenoszą się na inne drzewa. Na jednym
Przy ogromnej ilości owadów drzewie można znaleźć wszystkie stadia
może doprowadzić do wymarcia rozwojowe (VI–VIII). Dorosłe chrząszcze zi-
lasu. mują w żerowiskach, żyją 2–3 lata.

18 szkodniki leśne