Page 15 - Owady_niebezpieczne

STONKA

ZIEMNIACZANA
(Leptinotarsa decemlineata)
Chrząszcz: przedplecze żółte
w czarne plamy, pancerz kre-
mowy z 10 podłużnymi, czar-
nymi paskami, ciało owalne,
masywne, wypukły wierzch,
płaski spód, grube czułki, oczy
po bokach głowy.
Jaja: jasnopomarańczowe.
Larwa: pomarańczowoczerwona
z czarnymi elementami.

Występowanie: gatunek przypad-
kowo zawleczony z Ameryki
Północnej (Kolorado w USA) do
Europy i Azji na przełomie XIX
i XX wieku przez statki przewożą-
ce żywność. Pospolity szkod-
nik szybko rozmnażający się
Rozwojowi stonki sprzyjają małe opady i rozprzestrzeniający, problem na
i temperatura powyżej +25°C. Po opuszcze- skalę światową. W poszukiwaniu
niu zimowiska samica składa kilkaset jaj pożywienia przebywa do 100 km.
(VI–VIII) w grupach (10–30) na spodzie liści Żerowanie: główny i groźny szkodnik
ziemniaczanych. Larwy są żarłoczne, zjada- upraw ziemniaków, żywi się
liśćmi, kwiatami i łodygami, może
ją liście (VI–VII), ogałacają rośliny i pusto- atakować paprykę i pomidory.
szą uprawy. Uszkodzone rośliny dają niskie Ciekawostka: stonka w Polsce po-
plony. Stonka zaczyna żerowanie od roślin jawiła się w latach 40. XX wieku,
na obrzeżach pola, występuje placowo. Zi- zaczęła być problemem w latach
muje pod ziemią. W sezonie, zależnie od 50. XX wieku. Według komuni-
pogody, rozwijają się 1–3 pokolenia. katu Ministerstwo Rolnictwa,
amerykańskie samoloty zrzu-
ciły do Bałtyku ogromne ilości
Zwalczanie: jesienią należy przeorać zie- chrząszczy, skąd rozpełzły się po
mię, można stosować opryski na bazie kraju. Początkowo organizowa-
bakterii, z wyciągami z wrotyczu i złocie- no zbieranie chrząszczy i larw,
nia, gnojówką z pokrzywy, roztworem soli później stosowano DDT.
potasowych i szarego mydła oraz środkami
owadobójczymi. Naturalni wrogowie stonki Systematyka:
to bażanty i kuropatwy. Pomaga płodoz- • Gromada: owady
mian (5 lat przerwy), urozmaicenie upraw, • Rząd: chrząszcze
• Rodzina: stonkowate
nawożenie organiczne.

szkodniki ogrodowe 13