Page 37 - Szalkiem_Bitwy_Warszawskiej_falc.pdp.pds1.pdf
P. 37
Przewodnik Szlakiem Bitwy Warszawskiej 1920 roku
10. Cmentarz w Radzyminie
Przemieszczając się pomiędzy obiektami szlaku, nie sposób
ominąć Radzymina. To miasto w sposób szczególny wpisało się
na karty roku 1920, to tutaj bolszewicy 14 sierpnia stali u wrót
Warszawy, a od rogatek miasta dzieliło ich kilka godzin marszu.
13 sierpnia zgrupowane pod Radzyminem dywizje bolsze-
wickie, po zaciętych walkach z oddziałami polskimi, zdobyły
miasto. Następnego dnia Polacy zdołali tylko na chwilę odbić
Radzymin. Mimo ogromnego trudu żołnierza Niepodległej,
od warszawskiego mostu na Wiśle w linii prostej dzieliło so-
wietów już tylko 15 km.
Sytuacja była poważna, stąd decyzja dowództwa polskiego
o kolejnej kontrofensywie rankiem 15 sierpnia. Wieczorem,
po ciężkich walkach, Radzymin został wyzwolony. 16 sierp-
nia polskie dywizje w natarciu w rejonie Radzymina odparły
wojska sowieckie. Bitwa dobiegła końca. Tuż po zwycięstwie
w Radzyminie odbyła się uroczystość, podczas której dowódca
Frontu Północnego, gen. Józef Haller odznaczył żołnierzy za
wybitne czyny bojowe.
W wyniku walk straty po obu stronach były ogromne. Na od-
dalonym o dwa kilometry od centrum miasta cmentarzu wo-
jennym swoją ostatnią drogę do wieczności zakończyło około
3000 żołnierzy polskich. W czterech zbiorowych mogiłach spo-
czywają tu żołnierze, którzy ponieśli śmierć pod Radzyminem,
Nieporętem i Mokrem.
Mogiła żołnierzy poległych w 1920 r.
35
